تأثیر برنامه دوره‏های تماس زودرس با محیط بالینی بر نگرش و عملکرد دانشجویان پزشکی سال اول دانشگاه علوم پزشکی شیراز

مقدمه: تحصیل در دوره پزشکی می‏تواند با تنش‏های زیادی همراه باشد. به‏علاوه، آموزش پزشکی دردهه‏های اخیر رویکرد جدیدی نسبت به تجربه بالینی زودرس داشته است، چرا ‏که می‏تواند باعث افزایش انگیزه و کاهش تنش حرفه‏ای باشد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر یک دوره کوتاه مدت یک ماهه برخورد زودرس با محیط بالینی بر نگرش و عملکرد دانشجویان پزشکی می‏باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 70 نفر از دانشجویان سال اول پزشکی ورودی نیمسال اول 94-93 دانشگاه علوم پزشکی شیراز شرکت داشتند. دانشجویان بعد از مواجهه زودرس با محیط بالینی به سوالات پرسشنامه‏ای که بر اساس طیف لیکرت ( از بسیار ضعیف=1 تا بسیارخوب=5) نمره گذاری شده بود، پاسخ دادند. ضریب اطمینان پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ 87/0 به دست آمد. نتایج: کلیه دانشجویان شرکت کننده در مطالعه به سوالات پرسشنامه مبنی بر تاثیر برنامه مواجهه زودرس دانشجویان در محیط‏های بالینی پاسخ دادند. نتایج بررسی توصیفی نشان داد 80 % دانشجویان کیفیت اجرای برنامه‏ تماس زودهنگام با بیماران را موثر و خوب ارزیابی کردند. 80 % دانشجویان ارائه این برنامه را در ایجاد نگرش جدید نسبت به حرفه پزشکی تاثیرگذار بیان کردند. در کل 1/77% دانشجویان اجرای برنامه را بسیار خوب ارزیابی کردند و انجام آن را در ایجاد انگیزه و افزایش حس مسوولیت‏پذیری و داشتن برخورد مناسب با بیماران موثر دانستند. نتیجه‏گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، اجرای دوره کوتاه مدت برخورد زودرس بالینی به عنوان عامل انگیزش و افزایش عملکرد و سوق دادن دانشجویان به سوی یادگیری بهتر می‏باشد. لذا پیشنهاد می‏گردد که برنامه تماس زودرس به عنوان بخشی از آموزش‏های دانشجویان پزشکی در نظر گرفته شود.